Beeldverhalen over het spoor. De verhalen zijn te lezen op masjinist.com.
Zoeken in deze blog
donderdag 31 mei 2012
Tweede landelijke Dag van de Machinist
Tweede landelijke Dag van de Machinist.
Klaprozen, klapstoelen, klapkussen en klappen in Tilburg.
Met als toegift enkele klapstukken van de Floriade.
Veel plezier ermee, ik ga nu een uiltje klappen.
zaterdag 19 mei 2012
Friesland en Pieter van de buren
Een weekje Esonstad in Friesland. Bij Ostmahorn aan het Lauwersmeer. Om te beginnen drie filmpjes tegen de heimwee. Wat een prachtig land. Het eerste filmpje gaat over de ontvangst door een nogal ongebruikelijke huisbaas na de heenreis. In het tweede herbeleef je de ramp van meer dan 100 jaar geleden in Moddergat en het derde speelt zich af bij de buren in Groningen. Gaat over peuters in een crèche.
vrijdag 4 mei 2012
Goudvis in een kooitje
Gedichten van een gedreven gezicht, zoekende ziel, dolend dwaallicht, hunkerend naar de horizon, vergeefs vragend, onderweg ontdekkend dat toch alles anders is dan haar bezige brein haar verleidelijk voorgelogen had. Gevangen in geluk en daarom verdrietig verlangend naar vrijheid. Met slechts een vogel in een kom en een vis in een kooitje, gaat ze voor goud.
Ze ziet zichzelf rond rennen rondom groene gronden, gespannen nadenkend over het niets in haar net. Besluiteloos ben ik bang, angstvallig afwachtend, aftellend tot ze van de aarde valt, Venus en Epsilon Virginus in het vizier. Wijzend naar waar de wind waait, dag-dromend Dichtgezicht.
Een eerste begroeting tussen beelden van een
sputterende spoormachinist en gedichten van een gevoelig dichtend dichtgezicht.
Zoekend naar zekerheid vallen van tijd tot tijd geniepige gaten en schuurt de
schubbige, vóór de vogel is gevlogen en de goudvis is verdronken, zouteloos
naar de zilte zee.
Maar altijd als twee talen in één enkelvoudige
gedachte gevangen gehouden worden, worstelen woorden in vurige vlammen. Ze
smeken de smid om stalen slagen die verbuigen en verkorten, verbreken en
verbinden, vergroten, verkleinen en verwijzen naar een ver voltooid verleden.
Huiveringwekkende hamerslagen huilen en helpen hunkerende vaste
vrouwelijke voornaamwoorden in vlammende voordrachten verbazingwekkend vlot vervoegen
van vulgair vragend voorzetselsvoorwerp in verlokkelijk verleidelijke
voorzetselsvoorwerpszin.
Vraagteken!
Euhh, ik bedoel gewoon dat de som meer is
dan de delen en tot de volgende keer.
Labels:
amsterdam,
dichter,
dichtgezicht,
dichtkunst,
gedicht,
kunst,
lente,
machinist,
nederlandse taal,
ns,
poezie,
seizoen,
spoorwegen,
taalkunde,
taalkunstenaar
Abonneren op:
Posts (Atom)