Wat er zich op het moment allemaal binnen NS speelt, is het personeel op en rond de trein een volkomen raadsel. Geen vraag wordt nog beantwoord, geen trein voldoet nog aan de minimale lengte en er wordt alles aan gedaan machinisten, conducteurs, servicemedewerkers en ander grondpersoneel het bloed onder de nagels vandaan te treiteren. Eerst krijgen we drie maanden geplande herfst - dus geen geld terug vragen waarschijnlijk - daarna wordt de nieuwe dienstregeling ingevoerd met veel meer treinen, tenzij de mogelijkheid bestaat dat er drie cm sneeuw gaat vallen of dat het 's nachts wel tien graden vriest.
En dat komt allemaal doordat die vervelende vakbonden niet willen onderhandelen over het 'Rondje rond de kerk.' Dat nieuws is zo goed getimed naar buiten gebracht, dat het bericht dat de treinen in februari 2011 stil stonden door de complexe en onnavolgbare communicatielijnen tussen NS en ProRail, flink overstemd wordt. Het hoofdkantoor lacht zich een breuk om al die machinisten en conducteurs die door reizigers en krantenlezers worden aangevallen. Die arme NS'ers in blauw mogen namelijk niets terug doen. Hen is elke vorm van communicatie verboden, zeker richting de pers. Vernederend.
Want denk nou eens even na. Een vereenvoudigde dienstregeling, bij NS, NS en eenvoudig, dat kan toch nooit slagen? Juist voor eenvoudige problemen weet NS de ingewikkelste, praktisch onuitvoerbare oplossingen te bedenken. Landt er toevallig een zwaan tussen de rails, dan ligt het volledige spoorverkeer vast. Waag het dan niet met de meest eenvoudige oplossing te komen en het gewonde dier te redden. Het hooofdkantoor staat te koken van woede. Het liefst zou het de zwaan nog op het perron plukken, villen, vullen en roosteren. Dat is helaas echter dierenmishandeling, dan plukken, villen en vullen we de storingsmonteur maar.
De machinist droomt tussen de ruzies door zijn trein in het heelal. Zoals ik als kind altijd ruimtevaarder wilde worden, doet mijn trein het nu bijna op eigen kracht. Alleen een ballonetje heeft hij nodig. En een beetje lucht, maar daarvan heb ik ruim voldoende als ik zo eens boven me kijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten